W wakacje bawiłam się silikonem. To była pierwsza próba - wieko słoika i babeczki. O ile z wieka jestem całkiem zadowolona, to babeczki pozostawiają wiele do życzenia, ale chciałam je jednak pokazać.
Pierwsze starcie z silikonem - wrażenia:
Na początku zrobilam prowizoryczny rękaw kucharski z odpowiednią końcówką. (Teraz mam już nowy - zdobyłam go w chińskim sklepie - z końcówkami do bani, ale jest porządny rękaw odpowiedniej wielkości. Na opakowaniu pisało "Cake Derator" cokolwiek to znaczy. W tym samym sklepie znalazłam też taśmę "Dwustronna Kleju") Silikonu do rękawa i wio! Wieko nie było trudne - płaski, stabilny teren, jednak będę musiała się jeszcze trochę wprawić w sterowaniu rękawem. Trudność: silikon czasem nie chciał się przylepić do wieka, gdy chciałam odsunąć rękaw, musiałam pomóc sobie patyczkiem by wyciskany pasek silikonu został tam, gdzie powinien. Układanie elementów z modeliny na "bitej śmietanie" (taki efekt chciałam osiągnąć) nie nastręczyło trudności.
Trochę gorzej poszło mi z babeczkami. Drobne, łatwo się przewracające. Wspomniałam o trudnościach związanych z przyczepnością silikonu - tu było jeszcze trudniej, bo trzeba zrobić z tego śmietanową wieżę. Babeczki przewracały mi się także już po nałożeniu silikonu ;/. Na następny raz cza zrobić jakieś trzymadło. Kolejna sprawa - przy lepieniu podstawy z modeliny koniecznie muszę uwzględnić też ciasto, bo ta część nie jest w pełni zasłonięta silikonem.
Podczas pracy dobrze mieć na sobie rękawiczki z lateksu, ponoć jak się uświni ręka silikonem to jest dziwne uczucie.
Nie odpuszczę, bo silikon zapowiada się ciekawie:
Jeździłam na koniczkach. Tyłek boli od siodła. Ponoć miałam jakiegoś grubego konia. Nie mam pojęcia jak wyglądają chude konie, ale nie wydawał się być gruby. I w ogóle - nie wiedziałam, że one są takie wielkie! I mają świetne oczy. I grzywę. I fajnie się je czesze. I jeździ. :3 W przyszłą sobotę - koniu nadchodzę!
To smutne, ze nikt z moich znajomych nie słucha ELO.
